|
|
|
|
|
موارد مصرف: دوپامين براي درمان شوك‌كارديوژنيك ناشي از سكته يا جراحي قلب‌استفاده مي‌شود.
مكانيسم اثر: اين دارو باتحريك گيرنده‌هاي‌بتا ـ يك آدرنرژيك در عضله قلب، موجب افزايش قدرت انقباضي قلب‌مي‌شود. مقادير كم دارو موجب گشادي‌عروق و افزايش جريان خون كليوي و درمقادير بيشتر باعث انقباض عروق‌مي‌شود. فارماكوكينتيك: دوپامين بعد از تجويزوريدي دفع سريعي داشته و نيمه عمرحذف آن 9ـ6 دقيقه است. تغييرات فردي دركليرانس دوپامين وجود دارد كه تاحدي‌ناشي از غيرطبيعي بودن عملكرد اعضايي‌مثل كبد يا كليه (كه باعث كاهش كليرانس‌دوپامين مي‌گردد) مي‌باشد.
موارد منع مصرف: در موارد تاكي آريتمي‌و فئوكروموسيتوم نبايد مصرف شود.
هشدارها: 1 ـ قبل از تجويز دوپامين‌به‌بيماراني كه دچار شوك شده‌اند و يا درانفاركتوس ميوكارد، بايد كمي حجم خون‌آنان تصحيح گردد. 2 ـ براي بيماراني كه داروي مهاركننده‌آنزيم مونوآمينواكسيداز دريافت مي‌كنند،نبايد دوپامين تجويز كرد. در صورت‌ضرورت بايد باكمترين ميزان ممكن دارورا تجويز نمود. 3 ـ در شوك ناشي از سكته قلبي بايد ازمقادير كم (كمتر از 5 ميكروگرم در دقيقه)دوپامين استفاده نمود چون مقادير بيشتربا انقباض عروق باعث بدترشدن نارسايي‌قلب مي‌شود. 4 ـ در موقع انفوزيون وريدي دوپامين، درصورت نشت مقادير زياد دوپامين‌به‌بافت‌هاي اطراف، نكروز ايجاد مي‌گردد.
عوارض جانبي: بروز عوارضي مثل تهوع،استفراغ، تنگي عروق محيطي، كاهش فشارخون، افزايش فشارخون، افزايش ضربان‌قلب، درد آنژيني و آريتمي بااين داروگزارش شده‌اند.
تداخل‌هاي داروئي: تجويز همزمان اين‌دارو با داروهاي ضدافسردگي مهاركننده‌آنزيم مونوآمينواكسيداز ممكن است‌موجب افزايش شديد فشارخون گردد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ نشت دوپامين‌به‌بافت‌هاي اطراف رگ، باتزريق موضعي‌فنتولامين تا حداكثر 12 ساعت پس از نشت‌به‌طور موفقيت‌آميزي قابل درمان است. 2 ـ در صورت بروز عوارض جانبي‌دوپامين، به‌دليل كوتاه بودن نيمه عمر اين‌دارو، باكم كردن سرعت انفوزيون يا قطع‌آن اين عوارض سريع برطرف مي‌شوند.
مقدار مصرف: از طريق انفوزيون وريدي mcg/kg/min 5 ـ 2 مصرف مي‌شود.
اشكال دارويي: Injection: 200 mg/5ml
|
