|
|
|
|
|
موارد مصرف: متاپروترنول در درمان‌علامتي آسم‌برونشيال، اسپاسم نايژه‌اي‌برگشت‌پذير همراه با التهاب نايژه‌ها و نيزآمفيزم ريوي، برونشيكتازي و سايربيماري‌هاي انسدادي ريوي استفاده‌مي‌شود.
مكانيسم اثر: اين دارو از طريق تحريك گيرنده‌هاي بتا دو آدرنرژيك درشش‌ها، موجب شل‌شدن عضله صاف‌نايژه و در نتيجه كاهش اسپاسم نايژه،افزايش ظرفيت حياتي، كاهش حجم ذخيره‌تنفسي، و كاهش مقاومت راههاي تنفسي‌مي‌شوند. متاپروترنول همچنين آزادشدن‌هيستامين ناشي از تحريك آنتي‌ژن را مهارمي‌كند.
فارماكوكينتيك: حدود 40% مقدار مصرفي‌به‌صورت خوراكي از دستگاه گوارش‌جذب مي‌گردد. شروع اثر دارو به‌دنبال‌تجويز خوراكي حدود يك ساعت و دوام‌اثر دارو بيش از 4 ساعت است. متابوليسم‌دارو كبدي است.
موارد منع مصرف: اين دارو در افراد مبتلابه آريتمي قلبي و يا تاكي‌كاردي، نارسايي‌احتقاني قلب، بيماري عروق كرونر، زيادي‌فشارخون، اختلالات تشنجي، ديابت،پركاري تيروئيد، فئوكروموسيتوم نبايدمصرف شود.
هشدارها: 1 ـ در مبتلايان به‌اختلالات‌تشنجي، بايد با احتياط مصرف شود. 2 ـ مصرف مقادير بيش از حد دارو،به‌ويژه در افرادي كه زمينه اختلالات ريتم‌قلب دارند و يا از مدرها و گليكوزيدهاي‌ديژيتالي استفاده مي‌نمايند، ممكن است‌موجب كاهش پتاسيم خون گردد.
عوارض جانبي: احساس ناراحتي يا درد درقفسه‌سينه، احساس سرما و يا تب، تشنج،اغتشاش شعور، ضربانات سريع قلب،سردرد، افزايش فشارخون، تهوع واستفراغ، اشكال در تنفس، ضربانات‌آهسته قلب، رعشه، اضطراب غيرمعمول،عصبانيت، بيقراري، بزرگ شدن‌غيرطبيعي مردمك چشم، تاري‌ديد، سرد ورنگ پريده شدن غيرعادي پوست، ضعف‌ضربانات نامنظم قلب، گرفتگي‌هاي‌عضلاني، تغييرات خلق و خو و نيزاحساس طعم ناخوشايند در دهان ازعوارض جانبي مهم دارو هستند.
تداخل‌هاي داروئي: چنانچه متاپروترنول بامقادير بالا، قبل و يا در مدت كوتاهي پس ازبيهوشي با كلروفرم، يا هالوتان تجويزگردد، خطر بروز آريتمي شديد بطني را بالامي‌برد. انفلوران، ايزوفلوران و متوكسي‌فلوران نيز چنين اثري دارند. تركيبات‌ضدافسردگي سه حلقه‌اي اثرات‌متاپروترنول را بر سيستم عروقي تقويت‌مي‌كنند. تجويز همزمان مسددهاي گيرنده‌بتاآدنرژيك، علاوه بر مهار متقابل اثرات‌درماني دو گروه دارويي، موجب خنثي‌كردن اثر گشادكنندگي نايژه‌اي‌متاپروترنول نيز مي‌شود. تجويز توام‌دارو با محرك‌هاي CNS موجب تحريك‌اضافي CNS و افزايش اثرات جانبي اين‌داروها مي‌گردد. استفاده همزمان ازگليكوزيدهاي قلبي و لوودوپا نيز خطرآريتمي قلبي را افزايش مي‌دهد.متاپروترنول اثرات ضدآنژين نيترات‌ها راكم مي‌كند. تجويز توام ريتودرين و سايرمقلدهاي سمپاتيك بااين دارو، اثرات‌درماني و عوارض جانبي هر دو گروه رازياد مي‌كند. هورمونهاي تيروئيدي نيز اثرتداخلي متقابل با متاپروترنول دارند.گزانتين‌ها در حضور اين دارو، اثراتشان‌بر CNS تشديد مي‌شود و آثار سمي اضافي‌بروز مي‌نمايد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ در صورت بروزاشكال در تنفس و تداوم يا بدترشدن آن‌فور به‌پزشك مراجعه شود. 2 ـ در صورت نياز به‌استفاده همزمان ازآئروسل‌هاي كورتيكوستروئيدي و يااپيراتروپيوم بهتر است متاپروترنول مدتي‌قبل از داروي ديگر استفاده شود. 3 ـ ممكن است طعم ناخوشايند مصرف‌دارو در دهان احساس شود.
مقدار مصرف خوراكي: بزرگسالان: براي گشادكردن نايژه‌ها، 20 ميلي‌گرم 4ـ3 بار در روز تجويزمي‌شود. كودكان: بين 9ـ6 سال و بالاتر و يا دركودكاني با وزن كمتر از 27 كيلوگرم، 10ميلي‌گرم و 4ـ3 بار در روز و در كودكان 9سال به‌بالا با وزن 27 كيلوگرم و بيشتر،مشابه افراد بالغ تجويز مي‌شود. تزريقي: بزرگسالان و كودكان بالاي 6 سال: ابتدا0/5 ميلي‌گرم به‌صورت داخل عضلاني‌تزريق مي‌شود و در صورت نياز، پس ازنيم ساعت، اين مقدار تكرار مي‌شود. كودكان: در كودكان با سن كمتر از 6 سال،0/25 ميلي‌گرم به‌صورت داخل عضلاني‌تزريق مي‌گردد.
اشكال دارويي: Scored Tablet: 20 mg Injection: 0.5 mg/ml
|
