|
|
|
|
|
ALBUMIN (HUMAN) موارد مصرف: محلولهاي حاوي آلبومين‌در درمان فوري كمي حجم خون همراه يابدون شوك، كمي پروتئين خون، دربيماراني كه دچار سوختگيهاي شديدشده‌اند، به‌منظور حفظ حجم پلاسما وغلظت پروتئين و جلوگيري از غليظشدن‌خون، به‌عنوان داروي كمكي براي‌رقيق‌نمودن خون در اعمال جراحي باي‌پس قلبي ـ عروقي و همچنين براي كنترل‌خيز در نفروز حاد يا سندرم حاد نفروتيك‌در بيماراني كه به‌درمان با سيكلوفسفاميدو كورتيكواستروئيد پاسخ نمي‌دهند، و نيزدر درمان كمكي پانكراتيت يا عفونتهاي‌داخل حفره شكم مصرف مي‌شود. محلول‌غليظ آلبومين به‌صورت كمكي در درمان‌بيماران تحت همودياليز و نارسايي حادكبدي زيادي بيلي‌روبين خون نوزادان‌مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر: آلبومين يك تنظيم‌كننده مهم‌حجم خون در گردش است و 80 ـ70درصد فشار انكوتيك پلاسما را ايجادمي‌كند. انفوزيون محلول 5 درصد آلبومين از نظرايجاد فشار انكوتيك معادل با حجم‌مساوي از پلاسما است و حجم خون رابه‌ميزان تقريبا برابر با حجم آلبومين‌انفوزيون شده افزايش مي‌دهد. آلبومين‌سبب افزايش موقت حجم خون مي‌شود كه‌منجر به‌كاهش غلظت و ويسكوزيته خون‌مي‌شود.
فارماكوكينتيك: نيمه عمر دفع دارو 20ـ15روز است. رقيق‌شدن خون ناشي ازمصرف اين فرآورده طي چند دقيقه بروزمي‌كند. طول اثر دارو به‌حجم اوليه خون‌بستگي دارد. اگر حجم خون كاهش يافته‌باشد، افزايش حجم به‌مدت چند ساعت‌باقي مي‌ماند. در بيماراني كه حجم خون‌آنها طبيعي است، اثر دارو به‌مدت كمتري‌باقي خواهد ماند.
موارد منع مصرف: اين دارو در كم‌خوني‌شديد، نارسايي قلبي، زيادي حجم خون وخيز ريوي نبايد مصرف شود.
هشدارها: 1 ـ سرعت انفوزيون محلول‌حاوي آلبومين بايد 2ml/minـ1 باشد.باوجود اين، سرعت انفوزيون و حجم تام‌آلبومين مورد نياز بايد براساس پاسخ‌هموديناميك بيمار تعيين شود. 2 ـ آلبومين باوراپاميل هيدروكلرايد،محلولهاي حاوي الكل، محلولهاي‌اسيدآمينه و چربي امولسيونه ناسازگاري‌دارد.
عوارض جانبي: نارسايي احتقاني قلب،كاهش قابليت انقباضي عضله قلب،خيزريوي و احتباس آب و املاح بامصرف‌اين دارو گزارش شده است.
نكات قابل توصيه: 1 ـ محلولهاي حاوي‌آلبومين را مي‌توان بدون درنظر گرفتن‌گروه خوني، به‌بيماران تزريق نمود. 2 ـ محلول حاوي آلبومين را مي‌توان بدون‌رقيق‌نمودن يا پس از رقيق‌كردن بامحلول‌تزريقي كلرورسديم 0/9 درصد يا محلول‌تزريقي دكستروز 5 درصد مصرف نمودنبايد از آب استريل براي تزريق براي اين‌منظور استفاده نمود.
مقدار مصرف: بزرگسالان: براي افزايش حجم خون 25گرم آلبومين باسرعتي كه بيمار مي‌تواندتحمل كند، انفوزيون وريدي مي‌شود. درصورت عدم پاسخ طي 30ـ15 دقيقه، اين‌مقدار مصرف را مي‌توان تكرار نمود. دركاهش پروتئين خون، 70ـ50 گرم ازمحلول 20 درصد، با سرعت 100 ميلي‌ليترطي 40ـ30 دقيقه انفوزيون وريدي‌مي‌شود. در سوختگيهاي شديد، پس ازتجويز حجمهاي زياد از محلولهاي تزريقي‌و حفظ حجم پلاسما، پس از 24 ساعت،ابتدا 25 گرم انفوزيون وريدي مي‌شود وسپس مقدار مصرف بايد به‌گونه‌اي تنظيم‌شود كه غلظت آلبومين پلاسما در حد 25 g/L باقي بماند. در باي پس قلبي ـعروقي، غلظت پلاسمائي آلبومين بايد درحد 25 g/L نگهداري شود. در سندرم‌نفروتيك حاد و نفروز حاد، 25 گرم ازمحلول غليظ همراه با يك داروي مدرمناسب، يكبار در روز براي 10ـ7 روزانفوزيون وريدي مي‌شود. در همودياليز مقدار 25g از محلول 20%به‌صورت انفوزيون وريدي مصرف‌مي‌شود. بيشينه مقدار مصرف دربزرگسالان تا g/kg 2 طي 24 ساعت است. كودكان: براي افزايش حجم خون،12/5ـ2/5 گرم (يا g/kg 1 ـ 0/5) باسرعتي‌كه براي بيمار قابل تحمل است، انفوزيون‌وريدي مي‌شود. در صورت عدم پاسخ‌كافي طي 30ـ15 دقيقه، مصرف يك دوزاضافي توصيه مي‌شود. در سوختگي‌هاي‌شديد، پس از تجويز حجمهاي زياد ازمحلولهاي تزريقي و حفظ حجم پلاسما،پس از 24 ساعت، ابتدا 25 گرم انفوزيون‌وريدي مي‌شود و سپس مقدار مصرف‌بايد به‌گونه‌اي تنظيم شود كه غلظت‌آلبومين پلاسما در حد g/L 25ـ20 باقي‌بماند. در درمان زيادي بيلي‌روبين نوزادانg/kg 1 از محلول غليظ در طول انتقال خون‌يا 2ـ1 ساعت قبل از آن انفوزيون وريدي‌مي‌شود.
اشكال دارويي: Infusion: 5%, 20%
|
