|
|
|
|
|
موارد مصرف: پروپافنون در آريتمي‌هاي‌بطني، تاكي آريتمي‌هاي گهگير فوق بطني(فلوتر يا فيبريلاسيون گهگير دهليزي) وتاكي كاردي‌هاي گهگير، در صورتيكه‌درمان استاندارد بي‌اثر باشد يا منع‌مصرف داشته باشد، استفاده مي‌شود.
مكانيسم اثر: اين دارو با مسدود كردن‌كانالهاي سديمي فعال موجب كاهش‌خودكاري قلب شده و هدايت وتحريك‌پذيري را مهار مي‌كند. همچنين‌طول دوره تحريك ناپذيري را طولاني‌مي‌كند. اين دارو داراي اثر ضعيف مسددگيرنده بتا آدرنرژيك و مسدد كانالهاي‌كلسيم نيز مي‌باشد.
فارماكوكينتيك: اين دارو از راه خوراكي‌بخوبي جذب، در كبد متابوليزه و از كليه‌دفع مي‌شود. متابوليسم گذر اول كبدي آن‌گسترده و نيمه عمر آن 5 ساعت است.
موارد منع مصرف: در نارسايي احتقاني(كنترل نشده) قلب، شوك كارديوژنيك(مگر اينكه ناشي از آريتمي باشد)،براديكاردي شديد، اختلالات الكتروليتي‌كنترل نشده، بيماري انسدادي شديدراههاي هوايي، كاهش شديد فشارخون،مياستني گراو، نقص عملكرد گره سينوسي‌ـ دهليزي، اختلالات بافت هدايتي ـ دهليزي،بلوك گره دهليزي ـ بطني درجه دو يابيشتر و بلوك شاخه‌هاي هيس نبايدمصرف شود.
هشدارها: 1 ـ اين دارو در موارد زير بااحتياط فراوان تجويز شود: نارسايي قلب، نارسايي كبدي يا كليوي،سالمندان و بيماراني كه داراي ضربان‌ساز الكتريكي هستند، بيماري‌هاي‌انسدادي راههاي هوايي. 2 ـ از آنجايي كه پروپافنون داراي اثرمسدد گيرنده‌هاي بتا آدرنرژيك مي‌باشد،در بيماري انسدادي راههاي هوايي، بايد بااحتياط بسيار زياد تجويز شود و درصورتي كه انسداد راههاي هوايي شديدباشد، نبايد مصرف شود.
عوارض جانبي: يبوست، تاري ديد، خشكي‌دهان، گيجي، تهوع، استفراغ، خستگي، مزه‌فلزي و تلخ، اسهال، سردرد، واكنش‌هاي‌آلرژيك پوستي، افت فشارخون وضعيتي،كاهش ضربان قلب، بلوك سينوسي ـدهليزي، بطني و داخل بطني و اثرات‌آريتمي‌زايي از عوارض جانبي داروهستند.
تداخل‌هاي دارويي: سايمتيدين و كينيدين‌غلظت پلاسمايي اين دارو را افزايش‌مي‌دهند. مصرف همزمان پروپافنون باساير داروهاي ضد آريتمي تضعيف قلب راافزايش مي‌دهد. ريفامپين با كاهش غلظت‌پلاسمايي پروپافنون موجب كاهش اثرات‌آن مي‌گردد. پروپافنون با افزايش غلظت‌پلاسمايي وارفارين موجب افزايش اثرات‌آن مي‌گردد. مصرف توام پروپافنون باداروهاي ضد افسردگي سه حلقه‌اي، خطربروز آريتمي را افزايش مي‌دهد. مصرف‌همزمان پروپافنون با ترفنادين خطرآريتمي بطني را افزايش مي‌دهد. پروپافنون‌موجب افزايش غلظت پلاسمايي‌پروپرانولول، ديگوكسين و تئوفيلين‌مي‌شود.
نكات قابل توصيه: 1 ـ از آنجايي كه مصرف‌توام پروپافنون با ديگوكسين موجب‌افزايش غلظت پلاسمايي ديگوكسين‌مي‌گردد، بايد در صورت مصرف همزمان‌اين دو، مقدار مصرف ديگوكسين را كاهش‌داد. 2 ـ اين دارو بايد پس از غذا مصرف شود. 3 ـ در موقع تجويز اين دارو، ECG وفشارخون بيمار بايد كنترل شود. 4 ـ اگر با تجويز اين دارو فاصله QRSبيشتر از 20% افزايش يابد، بايد مقدارمصرف دارو كاهش يافته يا مصرف آن‌متوقف شود تا اينكه ECG به حد طبيعي‌برگردد.
مقدار مصرف: در ابتدا 150 ميلي‌گرم 3 بار در روز مصرف مي‌شود. در صورت‌نياز با فاصله‌هاي حداقل 3 روز، مقدار مصرف به 300 ميلي‌گرم 2 بار در روز افزايش مي‌يابد. حداكثر مقدار مصرف 300 ميلي‌گرم 3 بار در روز مي‌باشد. در بيماران با وزن كمتر از 70 كيلوگرم مقدار دارو بايد كاهش يابد.
اشكال دارويي: Tablet : 150mg, 300 mg
|
