|
|
|
|
|
موارد مصرف: كلوميپرامين براي درمان‌بيماري افسردگي، حالات ترس، وسواس ودرمان كمكي ضعف عمومي عضلاني‌همراه با ناركولپسي تجويز مي‌شود.
مكانيسم اثر: از طريق مهار برداشت مجددنوراپي‌نفرين و سروتونين توسط غشاءپايانه سلول عصبي پيش‌سيناپسي، غلظت‌سيناپسي آنها را در سيستم عصبي‌مركزي افزايش مي‌دهد.
فارماكوكينتيك: اين دارو پس از تجويزخوراكي به سرعت و بطور كامل جذب‌مي‌شود. داراي متابوليسم گذر اول از كبداست ولي متابوليت فعال ندارد. راه دفع‌دارو از طريق كليه است.
موارد منع مصرف: در موارد سكته قلبي‌اخير، آريتمي (بخصوص ايست قلبي)،حالات مانيك و نارسائي كبدي نبايدمصرف شود.
هشدارها: در موارد زير مصرف اين دارو بااحتياط صورت گيرد: بيماري قلبي ـ عروقي، سابقه صرع،سالمندان، نارسايي كبدي، بيماري‌تيروئيد، فئوكروموسيتوم، سابقه مانيا،جنون، گلوكوم با زاويه بسته، سابقه‌احتباس ادراري، الكتروشوك درماني‌همزمان و پورفيري.
عوارض جانبي: خشكي دهان،خواب‌آلودگي، تاري ديد، يبوست، تهوع،اشكال در ادرار كردن، عوارض قلبي ـعروقي، واكنش‌هاي ازدياد حساسيت،اختلالات رفتاري، اختلالات حركتي، تداخل‌در فعاليت جنسي، تغييرات قند خون،افزايش اشتها و وزن عوارض اندوكرين‌مثل ژنيكوماستي، اختلالات خوني وهيپوناترمي از عوارض جانبي داروهستند.
تداخل‌هاي دارويي: مصرف همزمان باداروهاي ضدآريتمي خطر آريتمي بطني راافزايش مي‌دهد. مصرف همزمان اين داروبا مهار كننده‌هاي آنزيم MAO باعث‌تحريك CNS و بالا رفتن فشار خون‌مي‌گردد. اين دارو از طريق كاهش آستانه‌تشنج با اثر داروهاي ضد صرع، مقابله‌مي‌كند. بعضي از داروهاي ضد صرع باكاهش غلظت پلاسمايي اين دارو، اثر ضدافسردگي آن را كاهش مي‌دهند. اين دارواثر پايين آورنده فشار خون كلونيدين وگوانتيدين را كاهش مي‌دهد و در صورت‌قطع ناگهاني اين دو دارو خطر افزايش‌فشار خون زياد مي‌شود. مصرف همزمان‌اين دارو با فنوتيازين‌ها موجب افزايش‌عوارض جانبي آنتي‌موسكاريني مي‌شود.مصرف همزمان اين داروها با نورآدرنالين‌باعث افزايش فشار خون و با آدرنالين‌باعث پرفشاري خون و آريتمي مي‌گردداما تجويز همزمان با بي‌حس كننده‌هاي‌موضعي حاوي آدرنالين به نظر مي‌رسدكه بي‌خطر باشد. سايمتيدين با مهارمتابوليسم اين دارو، غلظت پلاسمايي آن راافزايش مي‌دهد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ از قطع ناگهاني‌مصرف دارو پرهيز شود. در صورت نياز،كاهش مقدار مصرف بصورت تدريجي ودر طول يك دوره حداقل 4 هفته‌اي بايدانجام شود. 2 ـ در هفته‌هاي اول درمان به دليل افزايش‌تمايل به خودكشي بايد بيمار تحت نظرباشد. 3 ـ بيش از يك داروي ضد افسردگي دريك زمان نبايد تجويز شود. 4 ـ براي شروع اثرات درماني اين داروحداقل 2 هفته وقت لازم است. 5 ـ درمان سالمندان بايد با حداقل مقدارشروع شود زيرا به عوارض جانبي اين‌دارو حساس‌ترند. 6 ـ به علت نيمه عمر طولاني دارو، تجويزيكباره مقادير آن در موقع خواب، كفايت‌مي‌كند. 7 ـ به بيمار يادآوري شود كه در صورت‌بروز علائم آنتي‌موسكاريني به درمان‌ادامه دهد چون به اين اثرات تا حدي تحمل‌حاصل مي‌شود. 8 ـ در صورت مصرف مهاركننده‌هاي‌آنزيم MAO توسط بيمار، بايد دو هفته بعداز قطع آن، مصرف اين دارو را آغاز كند. 9 ـ در صورت ضرورت مصرف داروي‌مهار كننده MAO بايد حداقل يك هفته ميان‌قطع اين دارو و شروع داروي جديد فاصله‌ايجاد شود. 10 ـ اين دارو با ايجاد خواب‌آلودگي، ممكن‌است بر اعمالي كه نياز به مهارت دارند مثل‌رانندگي، تأثير بگذارد. 11 ـ مصرف اين دارو در كودكان توصيه‌نمي‌شود. مقدار مصرف: در درمان افسردگي ابتدا10 mg/day مصرف مي‌شود و سپس‌براساس نياز تا مقدار 30-150 ميلي‌گرم‌بصورت تدريجي افزايش مي‌يابد و به‌صورت منقسم يا يكجا در موقع خواب‌مصرف مي‌گردد. حداكثر مقدار مصرف 250 mg/day است. مقدار معمول نگهدارنده50-100 mg/day است. در سالمندان درابتدا mg/day 10 و بعد تا mg/day 30-50تجويز مي‌شود. در حالات ترس و وسواس با مقدار mg/day25 درمان آغاز مي‌شود (سالمندان mg/day10)، بعد در طول دو هفته با افزايش‌تدريجي آنرا به 100-150 mg/day افزايش‌مي‌دهند. و درمان كمكي ضعف عمومي‌عضلاني همراه با ناركولپسي، ابتداmg/day 10 مصرف مي‌شود و سپس‌بتدريج تا نايل شدن به پاسخ رضايت‌بخش‌بطور تدريجي مقدار مصرف تا10-75mg/day افزايش مي‌يابد.
اشكال دارويي: Coated Tablet: 10 mg, 25 mg
|
