|
|
|
|
|
موارد مصرف: اين دارو براي درمان‌بيماري افسردگي بكار مي‌رود.
مكانيسم اثر: دزيپرامين از طريق مهاربرداشت مجدد نوراپي‌نفرين و سروتونين‌توسط غشاء پايانه سلول عصبي پيش‌سيناپسي، غلظت آنها را در سيستم عصبي‌مركزي افزايش مي‌دهد.
فارماكوكينتيك: اين دارو پس از تجويزخوراكي به سرعت و بطور كامل جذب‌مي‌شود. داراي متابوليسم گذر اول كبدي‌است. دارو فاقد متابوليت فعال است. 96%آن به پروتئين‌هاي پلاسما متصل مي‌شود.دفع دارو از كليه است.
موارد منع مصرف: در موارد سكته قلبي‌اخير، (بخصوص ايست قلبي)، حالات‌مانيك و نارسائي كبدي نبايد مصرف‌شود.
هشدارها: در موارد زير مصرف اين داروبايد با احتياط صورت گيرد: بيماري قلبي ـ عروقي، سابقه صرع،سالمندان، نارسايي كبدي (اگر شديد باشداز مصرف دارو بايد پرهيز شود)، بيماري‌تيروئيد، فئوكروموسيتوم، سابقه مانيا،جنون، گلوكوم با زاويه بسته، سابقه‌احتباس ادراري، الكتروشوك درماني‌همزمان و پورفيري.
عوارض جانبي: خشكي دهان، تاري‌ديد(اختلال در تطابق، افزايش فشار داخل‌چشم)، يبوست، تهوع، اشكال در ادراركردن، عوارض قلبي ـ عروقي، تداخل درفعاليت جنسي، تغييرات قند خون، افزايش‌اشتها و وزن از عوارض جانبي اين دارواست.
تداخل‌هاي دارويي: مصرف همزمان باداروهاي ضد آريتمي خطر آريتمي بطني راافزايش مي‌دهد. مصرف همزمان اين داروبا مهار كننده‌هاي آنزيم MAO باعث‌تحريك CNS و بالا رفتن فشار خون‌مي‌گردد. اين دارو از طريق كاهش آستانه‌تشنج با اثر داروهاي ضد صرع، مقابله‌مي‌كند. بعضي از داروهاي ضد صرع باكاهش غلظت پلاسمايي اين دارو، اثرضدافسردگي آن را كاهش مي‌دهند. اين‌دارو اثر پايين‌آورنده فشار خون كلونيدين‌و گوانتيدين را كاهش مي‌دهد و در صورت‌قطع ناگهاني اين دو دارو خطر افزايش‌فشار خون زياد مي‌شود. مصرف همزمان‌اين دارو با فنوتيازين‌ها موجب افزايش‌عوارض جانبي آنتي‌موسكاريني مي‌شود.مصرف همزمان اين دارو با نور آدرنالين‌باعث افزايش فشار خون و با آدرنالين‌باعث پرفشاري خون و آريتمي مي‌گردداما مصرف همزمان با بي‌حس كننده‌هاي‌موضعي حاوي آدرنالين بنظر مي‌رسد كه‌بي‌خطر باشد. سايمتيدين با مهارمتابوليسم اين دارو، غلظت پلاسمايي آن راافزايش مي‌دهد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ از قطع ناگهاني‌مصرف دارو پرهيز شود. در صورت نياز،كاهش مقدار مصرف بايد تدريجي و درطول يك دوره حداقل 4 هفته‌اي انجام شود. 2 ـ در هفته‌هاي اول درمان به دليل افزايش‌تمايل به خودكشي بيمار بايد تحت نظرباشد. 3 ـ بيش از يك داروي ضدافسردگي در يك‌زمان نبايد تجويز شود. 4 ـ براي شروع اثرات درماني اين داروحداقل 2 هفته وقت لازم است. 5 ـ به علت نيمه عمر طولاني دارو، تجويزيكباره آن در موقع خواب، كفايت مي‌كند. 6 ـ به بيمار يادآوري شود كه در صورت‌بروز علائم آنتي‌موسكاريني به درمان‌ادامه دهد چون به اين اثرات تا حدي تحمل‌حاصل مي‌شود. 7 ـ در صورت مصرف مهار كننده‌هاي‌آنزيم MAO توسط بيمار، بايد دو هفته بعد از قطع آنها، مصرف اين دارو را آغازكند. 8 ـ در صورت ضرورت مصرف داروي‌مهار كننده MAO بايد حداقل يك هفته ميان‌قطع اين دارو و شروع داروي جديد فاصله‌ايجاد شود. مقدار مصرف: 75 ميلي‌گرم در مقاديرمنقسم يا يكجا هنگام خواب مصرف‌مي‌شود. در صورت لزوم مقدار مصرف‌آن تا حداكثر 200 ميلي‌گرم افزايش‌مي‌يابد. در افسردگي مقاوم تا حداكثر 300ميلي‌گرم در 24 ساعت مصرف مي‌شود(در صورت امكان غلظت پلاسمائي‌اندازه‌گيري شود). مقدار مصرف‌نگهدارنده 75-100 ميلي‌گرم در روزخواهد بود. در سالمندان ابتدا روزانه 25ميلي‌گرم مصرف مي‌شود و سپس تا حدنيمي از حداكثر مقدار مصرف بالغين، آنراتدريج افزايش مي‌دهند.
اشكال دارويي: Scored Tablet: 25 mg
|
