|
|
|
|
|
موارد مصرف: اتر به عنوان داروي بيهوشكننده مصرف ميشود.
فارماكوكينتيك: حداقل غلظت آلوئولي(MAC) اتر 1/92% است.
موارد منع مصرف: در بيماران مبتلا بهديابت، عيب كار كليه، افزايش فشار مايعمغزي ـ نخاعي و بيماري شديد كبد نبايدمصرف شود.
هشدارها: 1 ـ مصرف اتر در شرايط گرم ومرطوب براي بيماران تب دار توصيهنميشود. در اين موارد اتر ممكن استباعث ايجاد حركات تشنجي بخصوص دركودكان و بيماراني كه آتروپين دريافتكردهاند، شود. 2 ـ هوشيابي بعد از بيهوشي طولاني مدتبا اتر آهسته بوده و استفراغ بعد ازبيهوشي شايع است. 3 ـ اتر در اغلب موارد باعث تحريكسيستم تنفسي ميگردد.
عوارض جانبي: تحريك مخاط تنفسي،اسپاسم حنجره، كاهش شديد فشار خون،افزايش شديد دماي بدن و تشنج ازعوارض جانبي اتر است.
تداخلهاي دارويي: اتر با داروهاي شلكنده عضلات تداخل دارد.
نكات قابل توصيه: مصرف آتروپين و ياساير داروهاي مشابه براي كاهشترشحات بزاق و برونش توصيه ميشود.
مقدار مصرف: به منظور حصول بيهوشي،ابتدا با غلظتي معادل 20 ـ 10 درصد هوايدمي استفاده ميشود كه در صورت نياز،ميتوان اين غلظت را افزايش داد. براينگهداري بيهوشي سبك با غلظت 5 درصدو در مورد بيهوشي عميق ممكن است تاغلظت 10 درصد نيز مورد استفاده قرارگيرد.
اشكال دارويي: For Inhalation
|
