|
|
|
|
|
موارد مصرف: محلولهاي 5 و 10 درصددكستروز از طريق انفوزيون وريدي محيطي‌براي تامين كالري در مواردي كه درمان‌جانشيني مايع و كالري لازم است، مصرف‌مي‌شوند. محلولهاي 20 درصد دكستروز درمواردي كه تامين كالري كافي در حداقل‌حجم آب ضروري باشد، مصرف مي‌شود.محلولهاي 50 درصد دكستروز در درمان‌كمي قند خون ناشي از مصرف مقدار زيادانسولين مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر: محلولهاي تزريقي دكستروزبعنوان منبع كالري و مايعات مصرف‌مي‌شوند (هر گرم گلوكز مونوهيدرات، 3/4كالري انرژي آزاد مي‌كند). دكستروزتزريقي ممكن است ديورز ايجاد كند. اين‌ماده براحتي متابوليزه مي‌شود و ممكن‌است از دست رفتن پروتئين و نيتروژن راكاهش داده و تشكيل گليكوژن را تسريع‌نمايد.
فارماكوكينتيك: گلوگز تزريقي براحتي‌متابوليزه مي‌شود و در اثر اكسيداسيون‌به‌آب و دي‌اكسيدكربن تبديل مي‌شود.
هشدارها: 1 ـ محلولهاي دكستروز درصورت وجود ديابت بدون علايم باليني ياآشكار يا عدم تحمل كربوهيدراتها وهمچنين در نوزادان مادران مبتلا به ديابت،بايد با احتياط مصرف شوند. 2 ـ محلولهاي هيپرتونيك دكستروز ممكن‌است در صورت مصرف از راه انفوزيون‌وريدي محيطي، موجب بروز ترومبوزشوند. بنابراين، اين محلولها بايد از طريق‌كاتتر به‌آهستگي در وريدهاي مركزي‌تزريق شوند.
عوارض جانبي: واكنش‌هاي تب‌زا، عفونت‌در محل تزريق، نكروز بافتي، ترومبوزوريدي يا فلبيت، اغتشاش شعور يا عدم‌هوشياري و تحريك وريد با مصرف اين‌دارو گزارش شده است.
نكات قابل توصيه: 1 ـ وضعيت بيمار از نظرتعادل مايع و غلظت الكتروليتها و تعادل‌اسيد و باز بايد پيگيري شود. 2 ـ محلول دكستروز را بايد طوري تزريق‌نمود كه دارو به بافتهاي اطراف رگ نشت‌نكند. 3 ـ محلولهاي غليظ دكستروز را نبايدبصورت عضلاني يا زيرجلدي تزريق نمود.
مقدار مصرف: بزرگسالان: بمقدار 25ـ10 گرم از محلول20 درصد در هر نوبت تزريق مي‌شود.حداكثر سرعتي كه مي‌توان دكستروز راانفوزيون نمود، بدون آنكه قند در ادرارديده شود، 0/5 g/kg/hr است. كودكان: در كودكان بمنظور كنترل علائم‌حاد كمي قند خون، mg/kg 500 ـ250 ازمحلول 20 درصد تزريق مي‌شود.
اشكال دارويي: Infusion Soultion: 10%, 20%, 50% Infusion Soultion: 3.33% in NaCl 0.3%Infusion Soultion: 5% in NaCl 0.45%Infusion Soultion: 5% in NaCl 0.9%
|
